Πνεύμα… Αγανακτισμένων

                                                  

Σκηνές και πανό με συνθήματα στην καρδιά της μεγαλούπολης δίπλα στο σταθμό του metro ακριβώς απέναντι από την Βουλή και λίγα μέτρα από την Ερμού ή καλύτερα δυο βήματα από τον Εθνικό Κήπο και το Ζάππειο...


Αίμα ελληνικό που πήρε την εξουσία στα χέρια του, που αφουγκράστηκε τον παλμό των Ισπανών και ξεχύθηκε στους δρόμους. .Φυλή που ξύπνησε, μεταμορφώθηκε σε τέρας που βρυχάται, ενώθηκε σε μια γροθιά και έμπηξε το μαχαίρι στο κόκκαλο..

Φοιτητές, πτυχιούχοι ,άνεργοι ,γονείς, παιδιά… Άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, δημόσιοι υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες δίχως πολιτική ταυτότητα μα με όραμα κοινό...

Μια νέα αγανακτισμένη πνοή σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Μια γροθιά στο αγεφύρωτο κενό των τελευταίων μηνών. .Στο κενό που δημιουργεί η απουσία των πνευματικών ανθρώπων, αυτών που σε άλλες εποχές όχι πολύ μακριά από τη δική μας ‘σήκωναν’ στις πλάτες τους και αναδείκνυαν με αδιαμφισβήτητο από κάθε εξουσία τρόπο την κοινωνική βούληση και το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
 
Σανίδα σωτηρίας η πνευματική φωνή, ο λόγος που δεν σαλεύει σε κομματικούς χρωματισμούς, σε ιδιοτελείς σχέσεις και ανταλλάγματα, που δεν υποτάσσεται στην μόδα μιας σύγχρονης ψηφοθηρίας..

Και οι νοσταλγικές θύμησες του παρελθόντος ξυπνούν μνήμες ένδοξες όταν Σεφέρης και Ελύτης διαδήλωναν με τον λόγο τους -«Τα δημόσια και τα ιδιωτικά»-,επιδαψίλευαν την χείρα βοηθείας τους ,αποτελούσαν το έναυσμα για διαμαρτυρία, αντιπαράθεση, για λόγο και αντίσταση δημιουργική..

«Το πόση ευγένεια παράγουν (οι λαοί), ακόμη και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως ο δικός μας ο λαός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι, όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων».

Και μπορεί ο Μίκης Θεοδωράκης να έκανε την αρχή με την προτροπή για αποπομπή της κυβέρνησης της ντροπής με την δήλωση πως «Αν μαζευτούμε 2.000.000 Έλληνες και φυσήξουμε, θα φύγουν όλοι» και να ακολούθησε η επιστολή τριάντα δύο ανθρώπων των γραμμάτων, της τέχνης και της επιστήμης με το πρόσταγμα «τολμήστε» και την έκκληση για ομοψυχία και συναίνεση αλλά κατά τη λαϊκή ρύση ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. ..

Γιατί η ελευθερία της άποψης,η εναντίωση στο ρεύμα,η κατακραυγή θέλει τόλμη.. Το διαφορετικό είναι αυτό που εκπέμπει, προσφέρει την αλήθεια και ο πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που εκφράζει και εκπέμπει πνεύμα. Και τι είναι πνεύμα; Αυτή η δύναμη η ανώτερη, το επίπεδο το φωτεινό, το φως το ίδιο..


Εβελίνα Νοδάρα Δημοσίευση 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2011 http://www.vimaonline.gr